© Rootsville.eu

James Armstrong Band

MOD Hasselt
2017, march 09

organisation: Move2Blues
club: MOD Hasselt

artist: James Armstrong


© Rootsville 2017

 

 

Hopelijk staat het geluk vanavond een beetje aan de kant van Move2Blues want het vorige optreden van RJ.Mischo ging helaas door autopech van de band in rook op. Vandaag staat er een Amerikaanse blues gitarist op het podium die niet al te vaak op onze podia is te zien en toch zien we Danny met een bezorgd gezicht rondlopen. Het zal toch niet waar zijn zeker, James Armstrong en zijn bende staan 'in panne' maar gelukkig is het maar op een boogscheut van Hasselt en komt alles nog in orde.

James Armstrong werd geboren in LA Cal. en de muziek werd hem van kleins af aan met de paplepel ingegeven. Zowel moeder als vader waren muzikant, respectievelijk als blueszangeres en jazzgitarist. Hij was ooit de jongste gitarist aan de zijde van Smokey Wilson en kreeg door zijn vriendschap met Albert Collins al vlug een platencontract toegewezen. Deze James Armstrong bleef niet gevrijwaard van zorgen maar dank zij zijn vrienden kwam hij sterker terug en bracht begin 2014 nog het album 'Guitar Angels' uit en zijn laatste realisatie 'Blues At The Border' kwam vorig jaar uit. De lijst van blues muzikanten waarmee hij al wist samen te werken is ellenlang en namen als Albert Collins, Buddy Guy, Charlie Musselwhite, Walter Trout en Tommy Castro spreken al vlug tot de verbeelding.

Vanavond laat deze James Armstrong zich begeleiden door de Italiaans-Franse band van keyslinger Henry Carpaneto, met een ritme sectie die bestaat uit Eric Lebeau op de bass en Emanuale Rivara aan de drums. So without further ADO here's James Armstrong and Band...

'The Band' heeft het voorrecht om deze avond 'Chicago Blues' op gang te trappen en dat doen ze met 2 instrumentale...jazz nummers. No problemo, want een nummer als 'Moanin'' van Art Blakey & The Jazz Messengers is altijd al één van mijn favorietjes geweest en zo laat Henri Carpaneto horen dat hij van alle markten thuis is. Na dit excellent muzikale intermezzo is het de beurt aan James Armstrong en die heeft voor een opmerkelijke binnenkomer gekozen. Doorheen de grote poort wandelt James samen met zijn 'Brown Sunburst Strat' doorheen de menigte richting podium met als intro de tonen van Sonny Thompson zijn 'Tore Down', al is de bekendheid van deze klassieker toe te schrijven aan één van de '3' Kings...de Freddie.

Uiteraard hoeft deze singer-songwriter niet louter en alleen covers te brengen want deze James Armstrong heeft meer dan voldoende eigen nummers in zijn arsenaal zoals 'Bank Of Love' en 'That's What Love Will Do To You' waarop hij met zijn 'wheeping guitar' de toch wel talrijk aanwezige vrouwelijke fans probeert te verleiden. Mede door dat dit de 'first show in five weeks' is zijn James Armstrong en zijn band nog niet volledig op elkaar ingespeeld maar daar is weinig van te merken, zeker niet als hij met het footstompin' 'Six Bar City' deze club in beweging krijgt of om het met zijn eigen woorden te gaan zeggen...Oh shit!

We all having fun en dan is de perfecte mix van zijn homemade Chicago blues en werk van iconen als John Lee Hooker een zegen. Na een geslaagd arrangement op 'Boom Boom' krijgen we 'Honey Hush' van Big Joe Turner maar dan in de bewerking vaneen Albert Collins en zo wordt het stilaan tijd om een einde te maken aan set 1 maar niet alvorens nog even de show te stelen. James Armstrong begeeft zich terug in het publiek en na een kleine wandeling richting grote toog met in zijn zog de meegezogen fans komt hij nogmaals de club binnen en geeft midden de aanwezigen gitaarles aan een vrouwelijke youngster. Het lijken wel 'Guitar Angels'.

Na een wervelend begin als dit is het 'a piece of cake' om de merchandising op volle toeren te laten draaien met op de eerste rij de meid die juist zijn strings heeft mogen beroeren. Deel 2 van dit waanzinnige concert geeft nog meer voldoening met nummers als 'Take It To The Limit' en 'Love The One You're With'. Het staat op James Armstrong zijn gezicht te lezen hij heeft er zin in vanavond en dan is 'Playing With My Friends' een statement te noemen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ze met z'n allen op het einde roepen van 'Hey Joe'...euh Hey James come back 'cause there ain't nobody home.

Ook al zaten ze bij Move2Blues heel eventjes met de bibbers toch kwam alles goed en was dit een concert om nog lang bij te blijven. Op naar donderdag 13 april met de James Watson Band!!!

more and larger pics on