© Rootsville.eu

Waking Up Dolores

Café Revue Leuven
2017, may 26


club: Café Revue

band: Waking Up Dolores

© Rootsville 2017

 

 

'Waking Up Dolores' is niet het bevel om een one-nightstand er op attent te maken dat het tijd is om te vertrekken, nee het is in eerste instantie de naam van een blues groep uit het Leuvense. Een band die naar mijn bescheiden mening veel te weinig aan bod komt. Met een leuze als 'No Black, No White, Just The Blues' kan het toch niet anders of deze muziek zit bij de heren en dame diep in hun DNA. De laatste keer dat ik deze 'Waking Up Dolores' aan het werk zag was op het helaas verdwenen 'Binkom Blues' in 2013. Een paar jaar later kreeg ik een belletje van medeoprichter Fons aka 'Good Rocking Daddy' om hun nieuwe groepsfoto's te maken om eindelijk een nieuwe doorstart te gaan maken. Helaas werd het achteraf terug stil rond de groep en toen ik de melding kreeg dat ze op vrijdag 26 mei op de affiche stonden bij Niko in 'Café Revue' kon ik mijn nieuwsgierigheid niet meer bedwingen. Trouwens onze eigen eigenste blues scène heeft nog altijd een streepje voor en daarvoor hoeven ze zich niet met een tour-bus een verplaatsen.

Donderdag werd er op 'Nen Avond Met Big Bill' nog nadrukkelijk gezongen over de 'Kroegen op d'aa Met' en dit was nu net de plaats waar ik naar toe moest om deze 'Waking Up Dolores' te gaan beleven. Verrassend was wel dat er nieuwe gezichten op het podium stonden. 'Good Rockin' Daddy' was nog steeds als vanouds zijn grote contrabass aan het stemmen en ook 'Luke The Duke' aan de Mississippi Saxofoon stond perfect onder één van de weinige spots. Achter het drumstel zat nog steeds Bart Beat maar de rest was voor mij onbekend. Ik werd dus voorgesteld aan de nieuwe gitarist Isaac Zas-Neyra  aka 'E.Z'. en als zangeres kregen we Jasmin Omar aka 'Jacky-O'. Voor' Jacky-O' is dit 'Café Revue' een tweede huis want hier heeft ze gedurende enkele jaren de 'Stella' laten vloeien om zo haar studies aan het conservatorium te betalen dus zou het niet anders of ondanks het zomerse weer het hier volle bak zou gaan worden.

'Waking Up Dolres' staat er voor bekend dat ze 'de' blues van o.a. Muddy Waters, Willie Dixon en Little Walter bijzonder hoog in het vaandel dragen, zeg maar de 'Chess' periode. Vandaag doen ze er hier nog een schepje bovenop. Dit voorjaar is het exact 25 jaar geleden dat Willie Dixon kwam te overlijden en verkoos om zich te vervoegen bij de grote jam hierboven. Willie Dixon (1915-1992) was destijds de hofleverancier bij 'Chess Records' van Phil en Leonard Chess, en schreef hits voor onder meer Muddy Waters, Howlin' Wolf en Bo Diddley. Kortom hij werkte in die periode met zowat alle namen uit de Chicago Blues periode. Zijn hits werden ook gecoverd door groepen als 'The Stones', The Doors' en zelfs 'Led Zeppelin. Om die 'Willie Dixon' alle eer aan te doen besloten ze bij 'Waking Up Dolores' het ganse concert te gaan wijden aan die ene persoon. Alleen nummers vanavond die Willie Dixon heeft geschreven, allee buiten eentje dan ;-).

Door het extreme goede weer is het uiteraard moeilijk om de bomvolle 'Aa Met' hier naar binnen te lokken maar eens moeten ze er toch aan gaan beginnen en rond 09.30PM is het tijdstip dan eindelijk aangebroken. Gevolg....Café Revue tot aan de nok gevuld en zo zijn Jacky-O en E.Z. klaar voor hun grote toets. Opener is '300 Pounds...of Heavenly Joy' dat we uiteraard kennen van Howlin' Wolf. In 1962 bracht Bo Diddley van Willie Dixon het nummer 'You Can't Judge a Book...by Looking at His Cover' uit, een nummer dat later nog succesvol werd gecoverd door Kim Wilson en zijn Fabulous Thunderbirds en ook die van 'Waking Up Dolores' voelen zich er goed bij. Nummers als 'You Shook Me' en 'Spoonfull' lijken op maat gemaakt voor zangeres Jacky-O en ook gitarist E.Z. weet zich bijzonder goed aan te passen in deze Leuvense blues formatie. De ietwat rustigere nummers krijgen door de klankleur van Jacky-O zelfs een jazzy jasje aangemeten. Sterke nummers uit een heerlijke periode maar gelukkig moeten die van 'Waking Up Dolores' ook even op adem komen en kunnen we zo even een 'frisse' neus halen.

Het is moeilijk om daarna het aangename terrasjes weer terug in te moeten ruilen voor 'Waking Up Dolores' maar met wat gaan komen zou kiezen we dan toch terug voor de blues. Met 'I'm Ready' zetten dan iedereen onmiddellijk terug op het juiste been en zijn we klaar voor de apotheose van dit Dixon feestje. Het was Muddy Waters die dit nummer in 1954 als eerste opnam maar velen zullen volgen. Wij waren ook meer dan 'ready' voor nummers als 'Evil' en 'You Know My Love'. 'Hoochie Coochie Man' werd voor vanavond vertaald werd naar 'Hoochie Coochie Gal' maar dat nemen we die van 'Waking Up Dolores' hoegenaamd niet kwalijk.

Na een sterke vertolking à la Koko Taylor van 'Wand Dang Doodle' mag het voor ons gerust doorgaan en zouden we zelfs kunnen besluiten van all night long. Als afsluiter kozen Good 'Rockin' Daddy, Luke The Duke, Bart Beat, E.Z. en natuurlijk ook Jacky-O voor eentje van... Preston 'Red' Foster maar natuurlijk past deze uitsmijter van formaat perfect in het rijtje. Voor 'Got My Mojo Working' kunnen die van Waking Up Dolores' rekenen op een gans Café Revue voor de backing vocals en daarmee was het vat af...Als toemaatje kregen we nog 'Built For Comfort' en zo was de nieuwe bezetting van 'Waking Up Dolores' met deze Willie Dixon tribute geslaagd voor het examen. Blijven doorgaan nu en wij gaan dit doen op Duvel Blues ;-)






 

Niko is Watching You ;-)

larger and more pics on