Old Salt (US/B/F) EP presentation "Live in Room 13" Missy Sippy Gent (22-02-2022) report: Marcel & photo credits: Marc Blues Photography info club: Missy Sippy info band: Old Salt album report: Live in Room 13 © Rootsville 2022

Na ontzettend te hebben genoten de vorige keer in Gent met Ilias Scotch & Big Dave, toog ik terug richting Missy Sippy, dé juke joint aan de Leie en deze keer voor een plaatvoorstelling. De jeugdige bende van Old Salt, kwam daar hun nieuwste EP “Live In Room 13” voor stellen. Deze nieuwste schijf werd door collega Freddy reeds uitgebreid  besproken en goed, wat zeg ik, zeer goed bevonden. Tijd nu om “live” de zaak mee te maken.

Old Salt, bestaande uit Dan Wall een Amerikaan op zang, banjo, viool en harmonica, Lotte Remmen uit eigen land op viool, uit Frankrijk Toby Kuhn op cello en terug een landgenoot op gitaar met Johannes Wannyn. Een zeer gevarieerd gezelschap die zeer afwisselende muziek aan de man brengt. Americana, waar een beetje NOLA een ontmoeting heeft met een beetje Appalachan en Europese folk.

Old Salt overleefde de Grote Muzikale Stilstand (van 2020) en brengt met deze nieuwe plaat, 5 tijdloze songs uit vervlogen tijden in een nieuw kleedje gestoken. De teksten krijgen een nieuwe lading en weerspiegelen voor Old Salt grotendeels waar zovelen van ons mee hebben geworsteld de voorbije twee jaar. De band verwerkt thema’s als monotonie, eenzaamheid, hoop en verlies. Soms stevig van zich afbijtend, dan weer met de glimlach gaat Old Salt de confrontatie aan met deze emoties.

De Missy Sippy zat tsjokkevol voor deze gig en MC van dienst was deze keer Leander Vandereecken van “ A Murder In Mississippi”. Onder het toeziende oog van Bessie Smith en Fats Waller gingen de youngsters van start met ‘Lay Low’ gevolgd door ‘Nobody Knows You When You’re Down And Out’ een nummertje dat al dateert uit 1923 van de hand van Jimmie Cox en ondertussen ook prijkt op de nieuwe EP van Old Salt. Nadien volgden ‘Grow’, een nummer geschreven door Johannes, het geweldige ‘Cherokee Trail’ en ‘Always Lift Him Up’.

Het ene nummer al beter dan het andere. Het speelplezier spat er van af. Vier steengoede muzikanten die zich op een perfecte manier weten te vinden, niet alleen muzikaal maar ook hun vocale talenten steken er bovenuit in de meerstemmige momenten. Dit is topklasse mijn gedacht. Met ‘Pastures Of Plenty’ kregen we er eentje van één van mijn favorieten, de heer Woody Guthrie, op de voet gevolgd door ‘Cuckoo’ om het eerste deel af te sluiten met het heel fijne ‘Hobo’s Lullaby’. Man, wat hadden wij genoten en dat was duidelijk te horen aan de reacties van de talrijke aanwezigen.

Na een korte break was het er onmiddellijk boenk op met een acapella song getiteld ‘Grey Funnel Line’, zo eentje waar je kiekeboelen van krijgt. Het kon tellen als opener! ‘Portland Town’ van Derroll Adams, was dan weer een aniti-oorlog song met betrekking op de Koreaanse oorlog. ‘Coffee/Rake’ begint dan weer met een sing along met het publiek om dan volle gas door te gaan aan een hels tempo.

Heel de tijd kinkt de viool melancholisch en geeft het geheel een “zigeuners” tintje, maar wat mij vooral is opgevallen is de klasse en de gedrevenheid van Toby Kuhn op zijn cello. Met of zonder strijkstok de man is geweld goed. Maar alle vier halen ze een ontzettend hoog muzikaal niveau. ‘Thin Ice’, een schitterende versie van St-James Infirmary en een zeer knappe Boll Weevil sloten dit optreden af. Buiten de waard , en vooral de aanwezigen, gerekend natuurlijk want ons viertal mocht nog tweemaal terugkomen met ‘Oh Death’ en ‘Yodel Waltz’, waarbij ze het zover kregen om iedereen te laten mee jodelen.

Dit was grote klasse vond ik. Het moet niet altijd blues zijn. Formidabel is dat vier jonge gasten, oude maar tijdloze muziek aan de man kunnen brengen met enthousiasme en passie en dit anno 2022. Hier door ik mijn pet voor af. Bedankt Old Salt voor de zeer fijne avond. I had a ball !!! En ondertussen zagen Fats en Bessie dat het goed was geweest.

Marcel